John Frusciante urodził się 5 marca 1970 roku (niektóre źródła podają 1971 rok) w Nowym Jorku. Jego rodzice mieli kontakt z muzyką, jednak nie zajmowali się nią zawodowo. Ojciec - także John był pianistą, jednak ostatecznie poświęcił się prawu i został sędzią. Matka - Gail na prośbę ojca przerwała karierę wokalną i zajęła się domem. Krótko po narodzeniu Johna rodzina przeniosła się na Florydę, gdzie doszło do separacji rodziców. Matka zabrała Johna najpierw do kalifornijskiego miasta Santa Monica, później do Mar Vista, gdzie zamieszkała z drugim mężem, który bardzo wspierał artystyczne dążenia przyszłego gitarzysty. Muzyczne inspiracje Johna zaczynają się na punkowej grupie Germs, której utwory uczył się grac na gitarze, później wędrują poprzez klasykę rocka (J. Hendrix, J. Page), twórczość Genesis, King Crimson, Captain'a Beefheart'a, Franka Zappy, Syda Barretta, po sam zespół Red Hot Chili Peppers. Zobaczył go po raz pierwszy na koncercie w Variety Arts Center w Los Angeles. W wieku 17 lat gitarzysta rzucił collage i przeprowadził się do Miasta Aniołów. Podjął tam pozorną naukę w Guitar Institute Of Technology (G.I.T.). Opuszczał bowiem wykłady, ponieważ wszystko to o czym na nich mówiono on już wiedział. Tam, poprzez Darrena H. Peligro został zapoznany z członkami grupy Red Hot Chili Peppers. Podobał im się styl jego gry, ale początkowo w ogóle nie mieli w planach angażować go do zespołu. Johna polecili natomiast grupie Thelonious Monster. Dopiero tam na przesłuchaniach coś ich olśniło. Chociaż nie miał jeszcze skończonych osiemnastu lat bez większych problemów stanął na miejscu wiosłowego Red Hot Chili Peppers. Jak się okazało był jedynym gitarzystą, który potrafił się odnaleźć w zespole na miejscu Hillela Slovaka. Nagrał dwie wspaniałe płyty (Mother's Milk i Blood Sugar Sex Magic) i gdy wszystko zaczynało się układać, 7 maja 1992 roku postanowił odejść z zespołu. Nie podobała mu się cała ta otoczka popularności. Powodem był też brak jedności w zespole i nieporozumienia z Anthonym Kiedisem. "Ludzie nas nie rozumieją. Imitują nasze sceniczne gesty. Ale zapominają o tym co najważniejsze. Zapominają o muzyce" - skarżył się w wywiadach. "Powiedzcie wszystkim, że zwariowałem" - rzucił na odchodne, spakował walizki i poleciał do domu. Zaczął brać narkotyki, popadł w bardzo poważne uzależnienie. Nie chciało mu się nawet grać na gitarze. Potrzebując pieniędzy na ćpanie w 1994 roku wydał album Niandra LaDes And Usually Just A T-Shirt. Wszystkie utwory pochodziły z czasu, gdy John grał jeszcze w Red Hot Chili Peppers. Sprzedano zaledwie 150 tysięcy egzemplarzy. Nic dziwnego. Album prawie nie nadawał się do słuchania. Piosenki nagrane były na archaicznym sprzęcie, a jęki i krzyki Johna skutecznie obniżają wartość płyty. W tym czasie John dalej pogrążył się w narkotycznym uzależnieniu. Stracił dom, tułał się po hotelach, zupełnie nie dbał o wygląd. Dziennikarz Los Angeles Times usłyszał nawet od niego, że nie chce mu się żyć. Na skraju upadku nagrał płytę Smile From The Streets Tou Hold (1997 rok). Jeżeli poprzednia płyta Johna była trudna, to dla tej trudno znaleźć odpowiednie określenie. Zawierała ona same odrzuty z Niandry. John, kompletnie spłukany zdecydował się wreszcie na leczenie w klinice. W 1998 roku gitarzysta, już jako czysty wrócił do Red Hot Chili Peppers. Wszystko powoli znowu wracało do normy. W 1999 roku z kolegami z zespołu nagrał wspaniałą Californication. Inspiracje do pracy w tym czasie czerpał z twórczości Depeche Mode. Jak sam mówi, słuchał ich nieustannie. W 2001 roku nagrał trzecią z kolei solową płytę - To Record Only Water For Ten Days, na której opary absurdu się rozwiały, utwory znormalniały, ale klimat mocno podziemnej demówki nadal się utrzymuje. Obecnie Frusciante jawi się jako chyba najbardziej artystyczna dusza w zespole. Ma niezwykle wrażliwą osobowość, która bezkompromisowo jest w stanie podziwiać obrazy Van Gogha, komiksy Edgara Rice'a Burroughs'a, książki Williama Burroughs'a, aktorski kunszt Roberta De Niro i porno gwiazdę Traci Lords.